Ærslabelgir á fleygiferð.
Börn eru óútreiknanleg, hvikul, heillandi, ljúf, verða drullug upp yfir haus og hlæja svo yfir yfir því. Þau geta fengið okkur til að fyllast gleði og stolti og stuttu seinna pirringi og þreytu. Þau spila með tilfinningar okkar á máta sem enginn annar getur því þau eru bara þau sjálf. Mér finnst þau endalaus uppspretta hugmynda og aðgerða.
Ég held að uppspretta sköpunargleði minnar sé þar, innra með mér, þessi hrífandi kraftur sem er sama um allt nema það sem er í núinu. Þú getur bara skapað í núinu. Engin hugsun um það sem verður eða var.
Systkini geta verið bestu vinir og leikfélagar. Taka hvort öðru eins og þau eru þrátt fyrir einstaka valdabaráttu, slagsmál og rifrildi. Finna upp á nýjum leikjum saman, sameinast gegn foreldrum til að fá sínu framgengt. Knúsast þegar þau halda að hitt þurfi á því að halda og sofna hlið við hlið, örþreytt eftir langan dag.
